Even voorstellen: mijn naam is Debbie Dhillon, ik ben 22 jaar en kom uit Alkmaar. Mijn roots zijn half Nederlands en half Indiaas. Ik reis heel graag en heb, samen met mijn vriend Gino, al veel gezien van de wereld. Gino en ik zijn 6 jaar samen en wonen in Polen. Hij is daar momenteel voetballer bij de voetbalclub Lechia Gdansk. Zelf ben ik afgestudeerd als schoonheidsspecialiste en werk ik als lifestyle-, beauty- en businesscoach. Daarnaast doe ik ook internatiaal modellenwerk en ken je me misschien van het tv-programma: Hollands Next Top Model, waar ik in 2014 de finale haalde. Op Instagram geef ik al een sneak-peak in mijn leven en nu blog ik ook voor Lief Leuk & Eigen! De reden hiervoor is extra bijzonder: want Gino en ik verwachten in september ons eerste kindje! Ik vind het leuk om mensen een kijkje te geven in mijn leven en mijn avontuur gedurende de zwangerschap met jullie te delen.
Blog 1: Zwanger? Of niet zwanger?
Ik vierde Oud & Nieuw samen met mijn vriend Gino, mijn zus en mijn moeder in Rotterdam. Op oudjaarsavond zei ik om 00:00 tegen Gino: ‘’Dat we in 2017 een gezond prachtig kindje mogen krijgen’’. Nog niet wetend dat ik op dat moment al zwanger was!
Want dit gebeurde er eerst: Op oudjaarsdag liep ik al een paar dagen achter op mijn periode. Op internet stond dat dit ook kon komen door het ‘ontpillen’ hier moest ik dus maar in geloven. Want ja, hoe klein is de kans dat je direct zwanger wordt?! Toch wilde ik een test doen om het zeker te weten. Ik heb twee testen gekocht en op oudjaarsavond heb ik een van de twee testen gedaan. Door alle haast (want we gingen naar het vuurwerk toe), heb ik niet helemaal de bijsluiter gelezen. Er waren twee streepjes zichtbaar maar eentje was lichter. Ik dacht toen: helaas dit is een negatieve test. Gino zei ook we moeten ons niet druk maken dat deze test negatief is, het komt vanzelf! We zijn toen weg gegaan en hebben de avond leuk gevierd. De volgende dag moest Gino al terug naar Praag, waar hij toen voetbalde bij Slavia Praag. En ik ging een heerlijk weekendje met mijn zus naar Antwerpen.
Op 1 januari ging ik dus met mijn zus naar Antwerpen. Hier deed ik de tweede test. Er kwam echt een zichtbaar tweede streepje! Ik was helemaal blij en belde gelijk Gino. Toch waren we alletwee een beetje onzeker. Misschien klopte deze test niet. We vonden het beter als ik nog van wat andere merken een paar testen zou doen om het echt zeker te weten! Zo gezegd, zo gedaan. Die middag ben ik met mijn zus in Antwerpen nog wat testen gaan kopen. Maar toen ik de bijsluiter goed nalas, stond er dat je dus het beste de test in de ochtend kan doen. Omdat de urine waarmee de test dan gedaan wordt het meest geconcentreerd is. En dat het tweede streepje inderdaad lichter kan zijn maar dit gewoon positief is! Maar toen ik dàt las was het al middag, dus ja moest ik toch nog even wachten…
Ik kon haast niet wachten tot de volgende ochtend maar ben gewoon lekker gaan slapen. En toen werd ik ineens midden in de nacht om 03:00 wakker en moest ik heel nodig naar de wc. Ik probeerde verder te slapen tot de volgende ochtend want ik wist niet of mijn urine al geconcentreerd genoeg zou zijn. Maar ik hield het echt niet meer, uiteindelijk heb ik ‘s nachts de 3e, 4e en 5e test gedaan. En ja, hoor! Beide testen gaven 2 streepjes aan! Bij deze test moest je trouwens 5 minuten wachten totdat het resultaat zichtbaar werd. Dit leek wel een eeuw te duren! Ik had steeds mijn timer gezet en ging in de slaapkamer wachten. Zodra de timer afging, rende mijn zus en ik snel naar de testen toe.
Natuurlijk was ik ontzettend blij maar toch kon ik het nog steeds niet geloven. ‘s Ochtends heb ik gelijk Gino gebeld. Hij wist het direct toen ik hem zo vroeg in de ochtend belde. We waren allebei zo blij! Volgens de berekening van de zwangerschapstest zou ik nu 4 tot 5 weken zwanger zijn. Wij hadden al langer een kinderwens en op het moment dat we besloten om ervoor te gaan is het ook direct gebeurd, ik voelde me echt gezegend en gelukkig!
Vrijwel gelijk heb ik een afspraak bij het echocentrum ingepland in Nederland. Omdat Gino toen nog in Praag voetbalde bij Slavia Praag en hij tussendoor niet terug kon komen vanwege zijn trainingen, was hij niet fysiek bij de eerste echo. Maar hij mocht niet ontbreken bij dit eerste speciale moment. En gelukkig kon hij er toch een beetje bij zijn via Facetime. Zo was hij er toch bij! Mijn moeder en zus waren met mij meegekomen en mijn schoonmoeder kwam ook naar het echocentrum.
Volgende week in blog 2, vertel ik over ons spannende bezoek aan het echocentrum en Gino’s reactie toen ik bij hem in Praag kwam!
beeld: Debbie Dhillon | by Anna Belle
REACTIES
PLAATS EEN REACTIE